สาวสวยที่ดุร้าย
"หัวหน้าทำไมคุณไม่เข้าห้องเรียน? หยวนชูหลิงเห็นว่าถังไซหยูกำลังยืนอยู่เงียบๆที่ทางเดินและไม่ได้เข้าไปในห้องเมื่อเขายกโต๊ะและเก้าอี้ของเขาเข้าไปห้อง10
"ตามนิสัยของเสือหูถ้าเขาอ่านรายงานเรื่องย้ายฉันหน้าห้อง แสดงว่าคนห้อง10 ต้องยังไม่รู้ว่าฉันจะมาที่นี้นั่นคือเหตุผลว่าทำไมฉันกำลังรอครูฮั่นมาถึงก่อนที่จะเข้าห้อง
ถ้าอย่างนั้นฉันจะมีปัญหากับพวกเขาได้ "แม้ว่า ถังไซหยูจะตะลึงกับโต๊ะและเก้าอี้บนมือของหยวนชูหลิง
แต่เขายังตอบคำถามของหยวนชูหลิง
"เตรียมพร้อม?"หยวนชูหลิง แอบมองผ่านประตูเพื่อดูการเคลื่อนไหวในชั้นเรียนและหัวเราะ"การศึกษาของชั้น
10
ไม่เหมือนชั้นเรียนที่มีพรสวรรค์นะ แค่มองไปที่พวกเขาพวกเขาก็รู้แล้วว่าพวกเขามารวมกลุ่มเพื่อเล่นมากกว่าเรียน!
"
หยวนชูหลิงต้องการผลักดันให้ถังไซหยูเข้าประตูหลังจากที่เขาคุยกันเสร็จแล้ว
"ไขมันฉันขอบคุณความตั้งใจของคุณ
แต่คุณควรจะกลับไปห้อง 5 ที่นั้นเหมาะกับคุณมากกว่า"
ถังไซหยูตบมือของเขาบนไหล่หยวนชูหลิง ในขณะที่เขากล่าวด้วยใบหน้าที่จริงจัง
"ไม่มีทางฉันได้ยินมาว่าคนในห้อง
10เต็มไปด้วยพวกไม่สนกฏระเบียบ ฉันกลัวว่าคุณจะมีปัญหาดังนั้นฉันต้องอยู่ที่นี่เพื่อปกป้องคุณ!"
ดวงตาของหยวนชูหลิงเต็มไปด้วยความจริงใจ "ตั้งแต่เด็กฉันไม่เคยกลัวใคร ไม่ว่าเจอกับใครฉันก็ยังสามารถหนีได้ต่อให้ฉันจะต้องเจอกับคนทั้งชั้น
"
ถังไซหยูหัวเราะอย่างขมขื่นขณะที่เขาได้ยินคำพูดของ
หยวนชูหลิง
พ่อแม่ของหยวนชูหลิงเป็นนักธุรกิจที่ประสบความสำเร็จโดยมีทรัพย์สินกว่า
100
ล้านหยวน แต่เนื่องจากหยวนชูหลิงใช้ชีวิตที่ธรรมดาและไม่ค่อยหยิ่งทำให้ถังไซหยูเกือบจะลืมว่าหยวนชูหลิงมีสถานะเป็นแบบนั้น
ไขมันคุณสามารถมาเรียนที่ห้อง
10
แต่คุณต้องสัญญาว่าคุณจะมุ่งเน้นการศึกษาของคุณสำหรับช่วงสามเดือนนี้และจะไม่ยอมแพ้ให้กับตัวเองเหมือนวิธีการที่คุณเคยทำ
ถ้าคุณทำไม่ได้มันดีกว่าที่คุณกลับไปที่ห้อง5ตอนนี้ "ถังไซหยูกล่าวอย่างจริงจัง
หยวนชูหลิง ต้องการที่จะปฏิเสธเมื่อเขาได้ยิน ถังไซหยูขอให้เขาตั้งใจเรียน
แต่เมื่อเขาเห็นการแสดงออกที่จริงจังบนใบหน้าของ ถังไซหยูเขาจึงบังคับให้เขาหยุดคิด
หลังจากการคบคิดหยวนชูหลิงพยักศีรษะ
"เจ้านายคุณมีสิทธิ์มันไม่ใช่ว่าฉันไม่อยากเรียน แต่ฉันยอมแพ้ด้วยตัวเองอย่างเต็มใจเพราะฉันต้องการแก้แค้นพ่อกับแม่ และฉันก็ยังไม่ต้องการทำลายชีวิตที่เป็นอยู่อย่างนั้น และฉันก็ไม่ได้ต้องการเลิกเป็นนักเรียนที่ไม่ดี แต่..เมื่อเจ้านายต้องการที่จะพยายามอย่างดีที่สุดในช่วง
2-3
เดือนต่อไปนี้ฉันก็จะทำพร้อมกับคุณเพื่อพยายามอย่างดีที่สุดด้วยกัน
"
เห้ คุณสองคนเป็นนักเรียนในชั้นนี้ใช่ไหม? ทำไมคุณทั้งสองยืนอยู่นอกชั้นเรียนหละไม่เข้าไปเรียนเหรอ? "เมื่อถังไซหยูและ หยวนชูหลิง กำลังยุ่งอยู่กับการพูดคุย วัยรุ่นหญิงคนหนึ่งวิ่งมาที่ประตูทางเข้าห้องเรียนอย่างรวดเร็วหลังจากที่เห็นเธอ
ถังไซหยูและหยวนชูหลิง
หญิงสาวมีผมสั้นที่ระดับคอ ทรงผมของเธอถูกตัดอย่างประณีตและหน้าแดงๆของเธอทำให้ทรงผมโดยรวมของเธอดูทันสมัยด้วยรูปลักษณ์ที่สดใสและกระปรี้กระเปร่าโดยไม่สูญเสียความเป็นนักเรียน
หยวนชูหลิง มองหญิงสาวอย่างรวดเร็วก่อนที่ดวงตาของเขาแทบจะกลายเป็นเส้นตรงแม้แต่
ถังไซหยูก็หลงใหลในผิวที่งดงามของหญิงสาวและรอยยิ้มของเธอ
หญิงสาวในชั้น5 แทบทุกคนสวมแว่นตาหนาหรือมัดผมของพวกเธอขึ้นเป็นหางม้าสองเส้นและมีบรรยากาศชวนง่วงเนื่องจากความเครียดของพวกเธอ พวกเธอยังไม่เคยคิดที่จะเริ่มพูดกับใคร
ดังนั้นจึงอย่าพูดถึงเรื่องทำผิดระเบียบของพวกเธอ
"สวัสดีสาวสวยฉันชื่อหยวนชูหลิง
และนี่คือเพื่อนสนิดของฉันถังไซหยูตอนนี้เราเป็นเพื่อนร่วมชั้นเรียนกัน
"หลังจากที่จดจ่ออยู่ในช่วงเวลาสั้น ๆ หยวนชูหลิงรีบหยิบมือที่มีขนอยู่เพื่อจับมือกับสาวผมสั้น
"ฉันย้ายมาโรงเรียนนี้เมื่อเดือนที่แล้ว เรียกฉันว่าเฉิงเยี่ยนหนานฉันมีความสุขที่ได้รู้จักคุณทั้งสองคน
"เฉิงเยี่ยนหนานยิ้มกว้างก่อนที่จะเอื้อมมือไปหาหยวนชูหลิง
"คุณทั้งสองต้องรอครูอยู่แล้วดังนั้นฉันจะเข้าห้องเรียนก่อน"
เฉิงเยี่ยนหนาน โบกมือให้ถังไซหยู ก่อนที่จะเหยียดมือออกเพื่อเปิดประตู
เมื่อเห็นการกระทำของเฉิงเยี่ยนหนาน ประตูหัวใจของถังไซหยูก็ถูกยกขึ้น
ความรู้สึกและความเร็วในการประมวลผลของสมองของถังไซหยูรวดเร็วเกินกว่าคนปกติ ถังไซหยูได้สังเกตเห็นอย่างชัดเจนว่าเมื่อเขามาถึงชั้น
10
นักเรียนทุกคนในชั้น 10 ได้แสดงออกอย่างตื่นเต้นพวกนั้นมองถังไซหยูราวกับว่าถังไซหยูเป็นเหยื่อของพวกเขา สถานการณ์นี้ทำให้ถังไซหยูต้องระวังมากขึ้น
ขณะที่เขากำลังยืนอยู่นอกห้องเรียนเขาได้ยินเสียงกระซิบที่เกิดขึ้นภายในห้องเรียนด้วยการได้ยินที่เกินจากคนปกติและจากนั้นเขาก็รู้ว่ากำลังจะเกิดอะไรขึ้น
นักเรียนชั้น 10 ได้วางกับดักที่ด้านบนของประตูทางเข้าโดยใช้ไม้กวาดและที่ตักฝุ่นดังนั้นเมื่อมีคนดันประตูเข้ามาไม้กวาดและถังขยะจะตกชนกับพวกเขา
ถังไซหยู จะไม่เดินเข้าไปในกับดักทั้งทีรู้ว่ามันมีอยู่ ดังนั้นเขาจึงยืนอยู่นอกห้องเรียนเพื่อรอให้ครูมาถึงและเพื่อดูว่านักเรียนเหล่านี้จะทำอย่างไรเมื่อเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นกับครู
เมื่อเฉิงเยี่ยนหนานมาถึง
ถังไซหยูได้ยินเสียงเชียร์เงียบลงจากภายในห้องเรียนและเห็นว่าทุกคนเปิดเผยความตื่นเต้นและความคาดหวัง ตอนนี้เองที่ถังไซหยู เข้าใจว่าอาจจะมีการวางดักเพื่อแกล้งเฉิงเยี่ยนหนาน
"เฉิงเยี่ยนหนาน คุณมาสายเสมอใช่มั้ย?" ถังไซหยูไม่ต้องการเห็นเฉิงเยี่ยนหนาน โดนทุบด้วยไม้กวาดและที่ตักขยะดังนั้นเขาจึงจงใจทำลายแผนการดังกล่าวที่จะเกิดกับเฉิงเยี่ยนหนาน
"ทำไมคุณถึงถามฉันแบบนี้?" เฉิงเยี่ยนหนาน มองไปที่ถังไซหยู ด้วยสายตาแปลกๆขณะที่มือของเธอเคลื่อนไหวช้าลง
ในวินาทีต่อมาเฉิงเยี่ยนหนานได้ตระหนักในขณะที่เธอรีบก้าวเท้ากลับสองก้าวก่อนที่จะยกขาเรียวสวยของเธอเพื่อเปิดประตูห้องเรียน
หลังจากนั้นเสียง
"ปั้ง" "ค๊องแคร๊ง" ดังกังวานอย่างไม่หยุดหย่อนและฝุ่นละอองลอยอยู่รอบตัว
หยวนชูหลิงถูกตกตะลึงเมื่อเขาเห็นไม้กวาดและที่ตักขยะซึ่งอยู่เหนือพื้นและสูดฝุ่น
ในขณะที่เขาอ้าปากค้างหลังจากเปิดประตูห้องเรียน
"พระเจ้าของฉันกลุ่มนักเรียนชายจากชั้น
10
เป็นพวกที่น่ากลัวจริงๆ"
หลังจากมองอยู่เป็นเวลานานหยวนชูหลิง ไม่สามารถช่วยได้แต่พึมพำกับตัวเอง เมื่อเขาได้เห็นถึงสิ่งที่กำลังเกิดขึ้น
ถังไซหยู จ้องมองเฉิงเยี่ยนหนานเนื่องจากปฏิกิริยาที่เธอแสดงออกมาเป็นอย่างที่ถังไซหยูต้องการ นอกจากนี้การกระทำครั้งสุดท้ายของเธอในการยกขาของเธอส่วนโค้งของเธอแสดงให้เห็นและความแรงของการเตะทำให้ถังไซหยูเห็นภาพที่น่าทึ่ง[เห็นเกงในมั่ง[มุขๆ]]
"ถังไซหยู, หยวนชูหลิง, พวกคุณไม่ต้องกลัว, กับดักของพวกเขามีไว้เพื่อฉัน ดังนั้นมันไม่เกี่ยวข้องกับพวกคุณ" เฉิงเยี่ยนหนาน ยิ้มขณะที่เธอเห็นถ้าทางงี่เง่าของถังไซหยูและหยวนชูหลิง และใช้เสียงอ่อนนุ่มเพื่อปลอบโยนพวกเขา
"คุณทั้งสองดูเหมือนไม่ใช่คนเลวฉันจะตอบแทนพวกคุณสองคนในครั้งหน้า."
หลังจากที่
เฉิงเยี่ยนหนาน กล่าวเสร็จแล้วเธอก็เข้าสู่ชั้นเรียน
ถังไซหยู ได้ยินชัดเจนเมื่อเฉิงเยี่ยนหนานประสบความสำเร็จในการหลีกเลี่ยงกับดักจากนักเรียนในห้องเรียนกำลังเหวี่ยง[อารมณ์เสีย] และนักเรียนบางคนที่นั่งอยู่ด้านหน้ารีบกวาดฝุ่นด้วยไม้กวาดและใส่ลงถังขยะทำให้ดูเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น
เมื่อนักเรียนทุกคนกลับมานั่งแล้วเสียง
"ตึกๆ เป็นจังหวะดังสะท้อนผ่านทางเดินและเห็นได้ว่าเป็นคนที่สวมรองเท้าส้นสูงที่เดินผ่าน
มองไปที่ทิศทางของเสียงเท้า ผู้หญิงคนหนึ่งสวมชุดทำงานหญิงทั่วไปกำลังมุ่งหน้าไปยังห้อง10 เธอสวมเสื้อเชิ้ตแขนสั้นสีขาวและขาวเผยให้เห็นผิวขาวราวหิมะบนแขนของเธอ
เธอสวมกระโปรงสีแดงสดและถุงน่องไหมสดใส
สุภาพสตรีท่านนี้มีผมตรงยาวสลวย
ใบน่ารูปไข่หน้าผากที่กระจ่างใสสะอาด ผิวขาวขาวราวหิมะ คิ้วยาวกลมจมูกแหลมริมฝีปากโค้งแลดูอ่อนโยนสวยงามและอ่อนนุ่มที่ทำให้ทุกคนต้องการที่จะกัดมันและคางที่คมชัด กล่าวได้ว่าเป็นใบหน้าที่ไร้ที่ติและสมบูรณ์แบบ
ถ้าก่อนหน้านี้เฉินเยี่ยนหนาน
สวยงามเหมือนดอกไม้ฤดูหนาวที่สง่างาม แล้วผู้หญิงที่อยู่ข้างหน้าของพวกเขาก็เหมือนดอกไม้สีม่วงเรียบง่ายแสนงดงามงาม
งดงามน่าจนน่าทึ่งแต่ก็ไม่มากเกินไป
"ถังไซหยู คุณมานี่เร็วๆ ฉันคิดจะไปห้อง5 เมื่อจบคาบนี้" ในขณะที่ ถังไซหยูกำลังจ้องมองผู้หญิงคนนี้อย่างจริงจัง ปากเชอร์รี่ของเธอเปิดออกและเผยให้เห็นชุดของฟันขาวบริสุทธิ์
ขณะที่เธอเรียกด้วยรอยยิ้มอ่อน ๆ เสียงของเธอนุ่มนวลและน่าฟัง
"เฮ้ ... สวัสดีครับครูฮั่น!"
ถังไซหยู รู้สึกตัว เมื่อได้ยินฮั่นชิงหวูเรียกเขา
เขาตอบกลับเธอด้วยใบหน้าแดงๆ
เหตุผลที่ถังไซหยู กำลังจ้องมองที่ฮั่นชิงหวู ไม่ได้เป็นเพราะเสน่ห์ที่น่ารักของเธอ แต่เนื่องจากฮั่นชิงหวู มีลักษณะคล้ายกันมากกับคนรักของเขาในโลกอมตะซึ่งทำให้เขาตะลึงกับช่วงเวลานี้
ถ้าเขาไม่ได้ตรวจสอบว่าฮั่นชิงหวูไม่มีพลังวิญญาณ ถังไซหยูจะคิดว่าเธอเป็นคนรักของเขาจากโลกอมตะและได้ตามเขากลับมายังโลก
"ถังไซหยู, อาจารย์ใหญ่และครูชั้นปี 3 กล่าวกับฉันเกี่ยวกับเรื่องของคุณแล้วถ้าคุณไม่สนใจที่จะเข้าห้อง10 คุณจะอยู่กับฉันในช่วงไม่กี่เดือนนี้ก็ได้นะ"ฮั่นชิงหวู ดูเหมือนเธอจะพอใจกับปฏิกิริยาของถังไซหยู ขณะที่รอยยิ้มบนใบหน้าของเธอสดใสขึ้น
"ฉันคงต้องขอให้คุณครูดูแลฉัน"ถังไซหยู ปรับอารมณ์ของเขาขณะที่เขาสังเกตฮั่นชิงหวูอย่างเงียบ ๆ
ถังไซหยู รู้สึกว่าฮั่นชิงหวูกำลังกระตือรือร้นกับเขามาเกินไป แต่เขาไม่สามารถนึกถึงสิ่งที่เขามีความสัมพันธ์กับเธอ นอกจากนี้ฮันชิงหวู ยังดูคล้ายคนรักของเขาในโลกอมตะซึ่งทำให้ถังไซหยู รู้สึกอึดอัดแต่เขาก็เลือกที่จะไม่สนใจ
"ถังไซหยู คุณกล่าวเกินจริง คุณเป็นที่หนึ่งในการสอบเข้าในโรงเรียนมัธยมเมืองดาว ดังนั้นฉันยังคงคาดหวังว่าคุณจะทำความมหัศจรรย์ให้ฉันเห็นในช่วงการสอบปีสุดท้าย
ฮั่นชิงหวูไม่ได้สังเกตเห็นอะไรผิดปกติในถังไซหยู ขณะที่เธอยังคงสนับสนุนเขาด้วยเสียงอ่อนโยน
ถังไซหยู เข้าขบคิดขณะฟังและสัมผัสจมูก
"ครูฮั่นฉันเป็นเพื่อนสนิดของถังไซหยูจากห้อง5 และฉันอยากย้ายมาห้อง 10 เพื่อทำการศึกษาต่อดังนั้นฉันจึงอยากจะขอให้ครูฮั่นยอมรับฉัน"
หยวนชูหลิงสังเกตเห็น สายตาของฮั่นชิงหวูเธอจดจ่ออยู่กับถังไซหยู ตลอดเวลาและไม่เคยมองมาที่เขาดังนั้นเขาจึงรอจนกระทั่งฮั่นชิงหวู จบการสนทนากับถังไซหยูและรีบพูดขึ้น
