RFTIW กลับจากโลกอมตะ ตอนที7 ไล่ออกจากห้องเรียน[เกลาหน่อยๆ]

      Returning from the Immortal World  Chapter 7

กลับจากโลกอมตะ ตอนที่7

      

  ไล่ออกจากชั้นเรียน

ถังไซหยูมองโต๊ะนักเรียนของเขา  แค่เพียงกระดาษแบบทดสอบอย่างเดียวก็ซ้อนกันสูงถึง2ฟุตและจำนวนงานที่ค้างก็สูงกว่าข้อสอบ

ไม่ใช่แค่โต๊ะของถังไซหยู ที่เป็นเช่นนั้นโต๊ะอื่นๆของเพื่อนในชั้นเรียนเป็นแบบนั้น ถ้าชี้ให้เห็นความแตกต่าง   ก็คงจะเป็นหนังสือทุกเล่มและเอกสารทดสอบที่อยู่ในโต๊ะของถังไซหยู ดูใหม่และจัดเรียบร้อยในขณะส่วนที่เหลือของเพื่อนร่วมชั้นโต๊ะของเขาทำกันบ้างแล้วทำให้โต๊ะเขาดูเหมือนกองภัยพิบัติ

ถังไซหยู สุ่มดึงแบบทดสอบออกมาดูและพบว่าเขาไม่สามารถเข้าใจคำถาม เลขศูนย์สีแดงสดจำนวนมากมีบนกระดาษทดสอบของเขาทำให้ใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดง

"ดูเหมือนว่าฉันต้องแก้ปัญหาเกี่ยวกับการศึกษาของฉันก่อนที่จะแก้ปัญหาเรื่องเทคนิคการเพาะปลูก  ไม่งั้นฉันจะถูกไล่ออกจากโรงเรียนเพราะผลการเรียนที่แย่ของฉัน   และแม่คงเสียใจ"                      ถังไซหยูบ่นกับตัวเองเบาๆ  ก่อนหยิบหนังสือจากโต๊ะและลงมือทำ

 หลังจากที่ดวงวิญญาณของเขาได้รับความเสียหาย และสติปัญญาของถังไซหยูบนโลกก็เสียหายไม่ต่างกัน แต่ระเบียบวินัยในการศึกษาของเขาก็ดีมาก เอกสารการเรียนทั้งหมดของเขาตั้งแต่ปี1ถึงปี3 ถูกจัดอย่างเรียบร้อยใต้โต๊ะของเขา  ถังไซหยูจึงไม่จำเป็นต้องเสียเวลาและความพยายามในการหาเอกสารการศึกษา

ในขณะที่ผู้ปกครองของเขามีเพียงคนเดียว ถังไซหยูเชื่อฟังและขยันในการศึกษาของเขา ตั้งแต่ชั้นประถมศึกษาจนถึงมัธยมปลาย ถังไซหยู เคยเป็นเผ็ดจการในผลการเรียน เขาได้รับการจัดอันดับเป็นอันดับหนึ่งในกลุ่มผู้สอบเข้าทั้งหมดของโรงเรียนระดับมัธยมปลายของเมืองดาว และหนึ่งปีต่อมาถังไซหยูยังคงครองที่1จากการจัดอันดับนักเรียนทั้งหมดในการสอบปลายปีเพียงแต่แค่นับจากท้ายแถว

อย่างไรก็ตามเนื่องจากเกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์ในช่วงเทอมแรกของโรงเรียน   ในปี2สติปัญญาของถังไซหยูได้รับความเสียหายและทำให้หน่วยความจำ,ทักษะด้านความเข้าใจของเขาลดลงอย่างมากและมักจะสูญเสียความทรงจำเป็นครั้งคราว ไม่ว่าจะพยายามอย่างหนักแค่ไหนเขาก็ยังไม่สามารถกลับไปเป็นเหมือนเดิมในชั้นเรียนได้    ดังนั้นผลการเรียนของเขาจึงลดลงจนกระทั่งเขากลายเป็นคนสุดท้ายในกลุ่มนักเรียน

ถ้าถังไซหยูต้องการปรับปรุงผลการเรียนของเขา  เขาไม่เพียงแต่ต้องเรียนรู้เนื้อหาจากปีที่2ถึง3เท่านั้น  แต่ยังเรียนรู้เนื้อหาทั้งหมดของ2ปีก่อน ถ้าเป็นถังไซหยูก่อนหน้านี้ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะกลับมา เวลาทั้งหมดที่เขามีคือสามเดือน แต่มันไม่เป็นปัญหาสำหรับถังไซหยูในปัจุบัน

"หัวหน้าพยายามของคุณนะไม่สูญเปล่า แม้เราพี่น้องไม่เหมาะที่จะเรียนก็ไม่ใช้ไม่ว่าจะยากเกินกว่าความสมารถเรา "ถังไซหยู เพียงถังไซหยูพลิกหนังสือของเขาไม่กี่น่า เขารู้สึกถึงมือข้างๆไหล่และเสียงต่ำดังขึ้นที่ข้างหู

คนที่พูดก็เป็นเพื่อนร่วมชั้นของเขา‘หยวนชูหลิง’ เขายังคงคิดว่าถังไซหยูได้รับผลกระทบจากคำพูดของหูไซเฉิง และไม่สามารถทำงานค้างของเขา ดังนั้นหยวนชูหลิงจึงต้องการปลอบเขา

  หยวนชูหลิงเป็นหนึ่งในเพื่อนที่ดีที่สุดของถังไซหยู ซึ่งไม่ค่อยที่จะมีและถือได้ว่าเป็นน้องชายต่างสายเลือดของเขา

ผลการสอบของหยวนชูหลิงยังเป็นที่โดดเด่นอย่างมากเมื่อเข้าเรียนในโรงเรียน อย่างไรก็ตามในช่วงครึ่งหลังของเทอม[ไม่รู้มันเรียน3เทอมรึเปล่าเลยไม่กล้าใส่เทอมสอง]ในปี1 พ่อแม่ของเขาได้หย่าร้างกันและหลังจากนั้นหยวนชูหลิง  ก็เริ่มละเลยการเรียนการเรียนการสอนและไม่สนใจการสอบ จากรูปแบบนักเรียนที่ยอดเยี่ยมเขากลายเป็นนักเรียนที่ยอดแย่ที่ครูเกลียดในช่วงเวลาสั้นๆ

สองปีที่ผ่านมาและถึงแม้ว่าหยวนชูหลิงก็ยอมรับความจริงที่ว่าพ่อแม่ของเขาได้หย่าร้างกัน แต่ความเสียหายที่เกิดจากพ่อแม่ทำให้เขาไม่สามารถกู้ความกระตือรือร้นต่อการศึกษาของ

 "ไขมันแค่ตั้งใจเรียนมันพอใช่ไหม...... "ถังไซหยู หยุดประโยคใว้ครึ่งทางและไม่สามารถพูดต่อได้ เหตุผลที่เขากลับไปเรียนที่โรงเรียนก็เพื่อตอบสนองความต้องการของแม่   แต่หยวนชูหลิงเกลียดพ่อแม่ของเขาและจะทำทุกอย่างที่จะทำให้พ่อแม่ของเขารู้สึกอับอาย

"อย่าลืมว่าสถานการณ์ของเราแตกต่างกันออกไปคุณควรเรียนหนักและไม่ยอมลดความคาดหวังของคุณแม่  สำหรับฉันแล้วมันจะเป็นแบบนี้ตลอดชีวิตที่เหลือ "เห็นว่าถังไซหยู หยุดพูดต่อ รอยยิ้มบนหน้าของหยวนซูหลิงค่อยๆหายไปในขณะที่เขากลายเป็นใบหน้าที่เศร้า

"ไขมันเนื่องจากคุณยังคงมาโรงเรียนอยู่เสมอเพื่อที่จะเรียนตามเวลาในปกติ แสดงว่าลึกลงไปคุณยังมีความหลงใหลในการเรียนรู้ คุณกำลังทำเช่นนี้เพราะคุณต้องการให้แม่และพ่อของคุณรู้สึกเศร้าและเสียใจนั่นคือเหตุผลที่คุณยอมแพ้ในตัวเองใช่มั้ย? "ถังไซหยู จ้องที่หยวนชูหลิงขณะที่เขาถาม

หลังจากได้ยินคำพูดของถังไซหยู การแสดงออกของหยวนซูหลิงเปลี่ยนไปและหลีกเลี่ยงการจ้องมองของถังไซหยูด้วยความรู้สึกผิด

"ไขมันแม้ว่าฉันจะไม่รู้ว่าทำไมพ่อแม่ของคุณตัดสินใจที่จะยื่นเรื่องหย่า แต่ในช่วงสองปีที่ผ่านมานี้ฉันได้เห็นว่าพวกเขาดูแลคุณมากแค่ไหนพวกเขาก็ไม่ได้หย่าเพราะพวกเขาไม่ได้รักคุณ  แต่เป็นเพราะพวกเขารู้สึกว่าพวกเขาไม่เหมาะที่จะอยู่ด้วยกัน ถ้าคุณยังยอมแพ้คุณจะต้องทนเจ็บปวดและพ่อแม่ของคุณก็จะเจ็บปวดด้วยเช่นกันแล้วทำไมถึงทำแบบนี้? "เมื่อเห็นว่าหยวนชูหลิงฟังเขาถังไซหยูได้ตักเตือน .

ถ้ากลุ่มผู้เชี่ยวชาญจากโลกอมตะได้เห็นว่าถังไซหยู ให้คำแนะนำแก่มดอ้วนๆเรื่องหลักความจริงแล้วขากรรไกรของพวกเขาจะตกลงไปที่พื้นอย่างแน่นอน

เนื่องจากถังไซหยูในโลกอมตะนั้นหยิ่งเกินไปแม้กระทั่งกับคนรักและเพื่อนที่ดีของเขาเขาก็ไม่ได้พูดคุยกับพวกเขามากและเขาก็ยังเย็นชาต่อคนแปลกหน้า

มันเป็นเพียงเพราะหยวนชูหลิงได้ก้าวไปข้างหน้าเพื่อพูดเพื่อเขาในช่วงเวลาที่สำคัญที่  ทำให้ถังไซหยูรู้สึกดีจึงทำให้ถังไซหยูยอมรับและยอมรับเพื่อนคนนี้ของเขา

ครอบครัวของถังไซหยูยากจนมากจนเขามีปัญหากับค่าใช้จ่ายในครอบครัวและเขายังมีปัญหาในการรวบรวมเงินเพียงเพื่อให้พอสำหรับค่าเล่าเรียนแต่ผลการเรียนของเขาเลวร้ายและถูกสงสัยว่าเป็นคนพิการทางจิตใจ แม้ภายใต้สถานการณ์ทั้งหมดนี้หยวนชูหลิงยังคงยินดีที่จะช่วยและปกป้องเขาดังนั้นนี้จึงพิสูจน์ได้ว่าหยวนชูหลิงถือว่าถังไซหยูเป็นเพื่อนของเขา

"ฉันรู้ดีว่าพ่อแม่ของฉันมีปัญหาเกี่ยวกับเหตุผลที่พวกเขาหย่าร้างกัน แต่ฉันก็ยังไม่สามารถผ่านมันไปได้" หยวนชูลิ่งรู้สึกผิดเขาอธิบายว่าหลังจากที่ได้เงียบไปชั่วระยะเวลาหนึ่ง

"อ๊า   เราไม่ได้พูดถึงเรื่องของฉัน ก่อนหน้านี้เสือหูเคยบอกว่าเขาต้องการที่จะไล่คุณออกจากชั้นนี้หรือขับไล่คุณออกจากโรงเรียน แต่ทำไมฉันรู้สึกว่าคุณไม่เป็นห่วงเรื่องนี้เลย "หยวนชูหลิงไม่ต้องการพูดคุยเกี่ยวกับปัญหาการหย่าร้างของพ่อแม่เขาต่อดังนั้นขาก็เปลี่ยนหัวข้อ

"ผลการเรียนของฉันแย่มาก นอกจากนี้คุณคิดว่าฉันจะสนใจคนอื่น? บางทีการเปลี่ยนแปลงของสภาพแวดล้อมจะดีสำหรับฉัน"ถังไซหยู ยิ้มเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นในขณะที่เขาไม่ได้ใส่เรื่องนี้เข้าไปในหัว

"ทำไมฉันถึงรู้สึกว่าตอนนี้คุณกลายเป็นคนอื่นแล้วล่ะ?" ฟังคำตอบของถังไซหยู  หยวนชูหลิงเกือบจะคิดว่าการได้ยินของเขามีปัญหาหลังจากนั้นเขามองถังไซหยูตั้งแต่หัวจรดเท้า

สายตาของหยวนชูหลิง เริ่มสว่างขึ้นเมื่อใบหน้าของเขาเผยให้เห็นท่าทางตื่นเต้นและกระวนกระวายใจและถามว่า "คุณ ...... คุณ ...... สมองของคุณปกติขึ้นแล้ว!"

"ถูกต้องสมองของฉันได้ฟื้นตัวกลับมาเป็นปกติขอขอบคุณสำหรับการดูแลฉันตลอดสองปีที่ผ่านมา เพื่อเป็นการแสดงความกตัญญูของฉันฉันได้ตัดสินใจที่จะให้คุณนั่งบนบัลลังก์ของการเป็นที่หนึ่งในชั้นเรียนนี้ "เมื่อเห็นรอยยิ้มที่จริงใจบนใบหน้าหยวนชูหลิง  ถังไซหยูรู้สึกอบอุ่นในหัวใจของเขาขณะที่เขาต่อยกำปั้นของเขาไปบนหน้าอกของหยวนชูหลิง ด้วยรอยยิ้มเบาๆบนใบหน้า

"เดี๋ยวก่อนฉันแค่รู้สึกมีความสุขมากตอนนี้ไปเถอะฉันจะเลี้ยงคุณเองเราต้องเฉลิมฉลองกัน" หลังจากที่เขาได้รับการยืนยันความสงสัยของเขาหยวนชูหลิง รู้สึกดีใจและคว้าแขนของ ถังไซหยู ขณะที่เขาดึงถังไซหยู ออกจากห้องโดยไม่สนการหัวเราะเยาะที่ด้านหลังของถังไซหยูก่อนจะมีเสียงระฆังเริ่มเรียนดังขึ้น

ถังไซหยู มีความคิดที่จะปฏิเสธ แต่จะทำอะไรได้เพราชูหยวนหลิง มีรูปร่างใหญ่โตและมีความแข็งแกร่งมากกว่าเขา ถังไซหยูไม่สามารถขัดขืนได้

"คุณสองคนจะไปไหนนี่เป็นเวลาเรียนดังนั้นกลับไปที่ที่นั่งของคุณ" ถังไซหยูและหยวนชูหลิง ถูกหยุดโดยหูไซเฉิงเมื่อพวกเขามาถึงทางออก

หยวนชูหลิงไม่ได้คาดหวังว่าหูไซเฉิง จะกลับมาหลังจากที่ออกไป เขาไม่สามารถช่วยได้ แต่ตัวแข็งในขณะที่เขาปล่อยแขนของถังไซหูออกและรีบมองไปที่ ถังไซหยู ด้วยท่าทางขอโทษ

แม้ผลการเรียนของถังไซหยู ไม่น่าพอใจในช่วงหนึ่งปีที่ผ่านมา แต่กับระเบียบวินัยในโรงเรียนของเขาเป็นที่รู้กันดีว่าเป็นสิ่งที่ดี เขาไม่เคยออกจากชั้นเรียน หรือเล่นเป็นคนขี้เกียจและไม่เคยแม้แต่ที่เขาจะมาสายเกินไปสำหรับเข้าเรียนมาก่อน แต่ตอนนี้เขาถูกลากโดยหยวนชูหลิง ดังนั้นหยวนชูหลิงจึงรู้สึกไม่ดีเกี่ยวกับเรื่องนี้

"ครูถังไซหยู รู้สึกไม่สบายดังนั้นฉันจะพาเขาไปห้องพยาบาล ฉันขอเวลาครึ่งชั่วโมงออกจากคาบของครูได้หรือไม่"หยวนชูหลิงหาข้องอ่างทันที่

ได้ยินคำแก้ตัวนั้นหูไซเฉิง กวาดสายตาจ้องไปที่ถังไซหยูตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าและถามด้วยเสียงเยาะเย้ย "หยวนชูหลิง, คุณต้องการให้ฉันไปเป็นเพื่อนคุณเพื่อส่งถังไซหยู ไปยังห้องพยาบาลด้วยกันหรือไม่?"

"ครูมาก็ดีแล้วเราค่อยไปยังห้องพยาบาลระหว่างพัก!" การฟังเสียงเยาะเย้ยของหูไซเฉิง หยวนชูหลิงส่ายศีรษะด้วยอย่างรวดเร็วและดึงถังไซหยู กลับไปที่ที่นั่งของพวกเขา

เมื่อเห็นว่าหยวนชูหลิงและถังไซหยูได้กลับไปที่ที่นั่งของพวกเขาหูไซเฉิง เดินช้าๆไปที่โต๊ะของครู

หูไชเฉิงไอเบาๆอาการทั้งห้องเงียบลง

"หลังจากคุยกับครูผู้รับผิดชอบชั้นปีที่3ในสำนักงานใหญ่แล้ว   ถังไซหยูจะไม่ได้เป็นนักเรียนห้อง5อีกต่อไป เวลาที่เหลืออีกสามเดือน ถังไซหยูจะไปที่ห้อง10เพื่อเรียนต่อ" ไซเฉิง ได้มองไปทางถังไซหยู และหยวนชูหลิง ก่อนที่จะอ่านออกเสียงรายงานในมือ

เมื่อได้ยินคำพูดของ หูไซเฉิงหัวใจของถังไซหยู หดตัวเมื่อใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นสีขาว แม้ว่าเขาจะบอกว่าเขาไม่กลัว แต่ถูกเตะออกจากชั้นเรียนและขอย้ายชั้นเรียนในข้อตกลงของเขาเองก็คือสองเรื่องที่แตกต่างกัน นอกจากนี้หูไซเฉิงได้อ่านข้อความแจ้งต่อหน้าเพื่อนร่วมชั้นทุกคนของเขาโดยไม่ได้คำนึงถึงศักดิ์ศรีและความรู้สึกของเขา  นี่เป็นเหมือนการตบหน้าของเขา   ถังไซหยูโกรธอย่างโนคอมเม้น

หยวนชูหลิง ไม่ได้คาดหวังว่าหูไซเฉิง จะหยุดพวกเขาจากการออกไปเพื่อประกาศไล่ถังไซหยูจากชั้นเรียน ทำให้หยวนชูหลิงรู้สึกโกรธในขณะที่ใบหน้าของเขาแดงกระปรี้กระเปร่า แต่เมื่อมองหน้าขาวของคนตายที่ถังไซหยูเขาก็ไม่ต้องการที่จะสร้างปัญหาเพื่ม

"นี่เป็นเรื่องที่ดีจริงๆ  กับถังไซหยูที่ถูกไล่ออก คะแนนเฉลี่ยในชั้นเรียนของเราแน่นอนจะดีขึ้น!"

"ก่อนหน้านี้ผมได้คิดอย่างจริงจังแล้วถ้าถังไซหยูไม่อยู่ในห้องเราคะแนนสอบชั้นมัธยมปีที่5ของเราจะเป็นคะแนนที่สูงที่สุดในบรรดาชั้นเรียนที่เหลือ เนื่องจากการดำรงอยู่ของ ถังไซหยู ทำให้คะแนนเฉลี่ยของเราลดลงด้วยช่องว่างขนาดใหญ่ "

......

หลังจากที่หูไซเฉิง อ่านข้อความเสร็จสิ้นแล้วชั้นเรียนก็เงียบไปชั่วขณะหนึ่งก่อนที่เสียงปรบมือจะระเบิดออกมาจากนักเรียนที่กำลังเชียร์เสียงดัง

เมื่อได้ยินการดีใจอย่างเร่าร้อนในชั้นเรียนหยวนชูหลิงก็กำกำปั้นอย่างแน่นหนา อย่างไรก็ตามการแสดงออกของถังไซหยู นั้นสงบมากและไม่ได้เปลี่ยนไปราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น

 ‘ครูถังไซหยู ได้ฟื้นตัวจากผลกระทบจากอุบัติเหตุทางรถยนต์แล้วผลการเรียนของเขาจะดีขึ้นเร็ว ๆ นี้ผมขอร้องให้คุณช่วยพูดคำไม่กี่คำในสำนักงานของอาจารย์ใหญ่เพื่อถอนการตัดสินใจ" หยวนชูหลิงก็ยืนขึ้นและอ้อนวอนเสียงดัง

"ฉันได้ฟังคำสัญญาแบบนี้อยู่หลายครั้งแล้วดังนั้นฉันจะไม่เชื่อคำสัญญาใด ๆ จากทั้งคุณและถังไซหยู นอกจากนี้ยังไม่สามารถเปลี่ยนหรือเพิกถอนการเปลี่ยนแปลงที่ได้รับอนุมัติอย่างเป็นทางการจากครูใหญ่ชั้นปี3 นอกจากนี้ฉันไม่เชื่อว่าถังไซหยู มีความสามารถในการดึงผลการเรียนของเขาได้ภายในเวลาแค่3เดือน "หูไซเฉิงตอบอย่างเย็นชาในขณะที่เขาจ้องมองที่หยวนชูหลิง

FBหลบบอสแปล